Crkva Santa Marija in Punta se nalazi na rtu („in punta“) u jugozapadnom dijelu budvanskog Starog grada. Položaj (sever-jug) joj je uslovljen konfiguracijom terena, tako da je svojom južnom i zapadnom stranom vezana za gradske zidine. Spada u red najstarijih preromaničkih crkava na Primorju. Osnovali je benediktinci 840. godine i predstavlja dio kompleksa prvobitnog benediktinskog manastira. Legenda navodi da je manastir podignut na mjestu gdje su benediktinci iz manastira Bogorodice Ratačke predali na poklon budvanskim hrišćanima ikonu sa predstavom Sv. Marije. Zanimljiva je i druga legenda koja pominje čudnu galiju koja se iznenada pojavila nad Budvom i iz koje su ljudi duge kose i brade iznijeli ikonu Bogorodice i postavili je na rt sa dvije upaljene svijeće. Htjeli su da provjere da li u gradu ima hrišćana, jer, ako ih ima, prihvatiće ikonu. Pisani izvori navode da su došli iz Španije, iz svetilišta „Madona Nera“ sa grbom zlatnog goluba. Na mjestu gdje su ostavili ikonu sagrađen je manastir Santa Maria in punta. Crkvu kasnije od benediktinaca preuzimaju Franjevci koji je drže sve do dolaska Francuza poč. XIX vijeka. Na građevini se može prepoznati nekoliko faza građenja. Na istočnoj strani je, uz pravougaonu apsidu crkve, u periodu romanike, dozidan kula-zvonik četvrtaste osnove. Najstariji dio crkve predstavlja upravo naos sa apsidom. Na severnoj strani crkve nalazi se naknadno dozidan zvonik „na preslicu“ sa tri okna, iz novijih vremena (XVII v.). Četiri kamene ploče ugrađene na unutrašnjoj strani severnog zida otkrivaju latinske natpise iz različitih perioda. Najpoznatiji i najstariji govori o datovanju same crkve i godini 840. U crkvi se nekada, u prostoru glavnog oltara, čuvala čuvena čudotvorna ikona Bogorodice („Budvanska gospa“) koja potiče sa kraja XIV vijeka. Ova ikona je smatrana za zaštitnicu grada, a 1807. godine je iz crkve Santa Marija prenesena u crkvu Rođenja Sv. Ivana Krstitelja u kojoj se i danas čuva.
